Πάσχα, Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου 1999, η ΑΕΚ αναλαμβάνει μια σπουδαία αντιπολεμική πρωτοβουλία. Ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία μαίνεται, το «ποτάμι» των θυμάτων από όλες τις πλευρές ξεχυλίζει, το ΝΑΤΟ συμμετέχει ενεργά στις εχθροπραξίες με καθημερινούς βομβαρδισμούς που στόχο έχουν κατά κύριο λόγο το Βελιγράδι.
Εν μέσω πολέμου, φόβου κι αβεβαιότητας, η αποστολή της «Ένωσης» συνοδεία προσωπικοτήτων όπως ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιώργος Κατσιφάρας και ο Νικήτας Κακλαμάνης μεταξύ άλλων, φτάνει στο Βελιγράδι για να αναμετρηθεί με την Παρτίζαν σε έναν φιλικό αγώνα. Μια απόφαση θαρραλέα, μια απόφαση επικίνδυνη και μαζί ένα ηχηρό μήνυμα ειρήνης μέσω του ποδοσφαίρου.
Η υποδοχή από τους Σέρβους που βρέθηκαν στο γήπεδο είναι ενθουσιώδης, οι ελληνικές σημαίες που κυματίζουν στις κερκίδες ήταν σχεδόν ισόποσες με τις σερβικές, ένα πλήθος πολλών χιλιάδων ανθρώπων βρίσκεται εκεί και επευφημεί τους αθλητές, έρχεται το ημίχρονο και οι παίκτες φυτεύουν στον περίβολο χώρο του γηπέδου μία ελιά από την Αρχαία Ολυμπία, σύμβολο ειρήνης, και παράλληλα στα αποδυτήρια οι παίκτες της ΑΕΚ δίνουν κόκκινα αυγά και τσουρέκια στους συναθλητές τους. Νωρίτερα, οι παίκτες της Παρτίζαν τους είχαν προσφέρει ψωμί και αλάτι, όπως πρόσταζε το γιουγκοσλαβικό έθιμο για την φιλοξενία.
Επιστροφή για το δεύτερο ημίχρονο, τα χειροκροτήματα από την κερκίδα είναι παρατεταμένα, ο κόσμος «βράζει» και στο 61ο λεπτό ο αγωνιστικός χώρος κατακλύζεται από φιλάθλους που υπερπηδούν τα διαχωριστικά διαζώματα για να μπουν μέσα, να γίνουν ένα με τους παίκτες, να «σπάσουν» το φόβο. Εκατοντάδες άνθρωποι με σημαίες στα χέρια τρέχουν να αγκαλιάσουν τους παίκτες των δύο ομάδων, σαν μια μορφή απελευθέρωσης και λύτρωσης, με το θέαμα να είναι πρωτόγνωρο και συγκινητικό.
«Είχαμε δεχτεί μέχρι και απειλές ότι δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε. Μετά το ματς, όταν σουρούπωνε, σκεφτόμασταν πώς θα γυρίσουμε. Μέχρι να περάσουμε τα σύνορα της Ουγγαρίας υπήρχε μια ανησυχία. Σε όλη τη διαδρομή υπήρχε κόσμος, σε χωριά και πόλεις, που μας έδειχναν την αγάπη τους. Μας πρόσφεραν ψωμί και αλάτι. Φτάνοντας στο Βελιγράδι έβλεπες κτίρια γκρεμισμένα, το προηγούμενο βράδυ είχαν βομβαρδίσει ένα νοσοκομείο. Αυτό το ταξίδι δεν συγκρίνεται με κανέναν τίτλο. Είναι σταθμός. Δεν γίνεται κάθε μέρα, ούτε μπορεί να γίνει κάθε μέρα.
Όμως αυτό που ζήσαμε τότε ήταν σημείο αναφοράς για τις ζωές όλων μας» είχε δηλώσει ο Χρυσόστομος Μιχαϊλίδης, πρώην τερματοφύλακας της ΑΕΚ και νυν προπονητής τερματοφυλάκων στο σύλλογο.
Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε ισόπαλο 1-1 με γκολ των Κέζμαν και Ζουμπούλη.
