Το «εισιτήριο» για τον τελικό του Europa League εξασφάλισε η Τότεναμ, διπλασιάζοντας τις νίκες της κόντρα στην Μπόντο Γκλιμτ, με τον Άγγελο Ποστέκογλου να γράφει ιστορία:
έγινε ο πρώτος Ελληνας προπονητής που θα κοουτσάρει ομάδα σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με τα «Σπιρούνια» να αντιμετωπίζουν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις 21 Μαΐου στο Μπιλμπάο της Ισπανίας.
Ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα για τον ίδιο, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρόνια για την ομάδα, με αμφισβήτηση, αποδοκιμασίες από την κερκίδα, νεύρα, σκληρή κριτική από τον Τύπο αλλά και προσωπικές επιθέσεις στον ίδιο στο διαδίκτυο.
«Ήμουν πέντε χρονών όταν μπήκαμε σε ένα καράβι για ένα μήνα και κατευθυνθήκαμε προς την Αυστραλία. Δεν έχω καλές αναμνήσεις από αυτό. Τότε υπήρχε μια αναστάτωση στην Ελλάδα και, δυστυχώς, το καταλάβαμε. Κάπως έτσι ο πατέρας μου πήρε την απόφαση ότι έπρεπε να μετακομίσουμε στο εξωτερικό. Μιλάμε ότι έπρεπε να κάνουμε το μισό γύρο του κόσμου σε ένα μέρος όπου κυριολεκτικά δεν ξέραμε κανέναν, δεν ξέραμε τη γλώσσα, δεν είχαμε καμία εγγύηση για στέγαση, οποιαδήποτε εργασία. Το μόνο που πραγματικά είχαμε ήταν ένα εισιτήριο.
Εκεί υπήρχε ένας ατελείωτος αγώνας για να τα καταφέρουμε. Ο πατέρας μου δούλευε μέρα και νύχτα, όπως και η μάνα μου. Μοιραστήκαμε ένα σπίτι με μια άλλη οικογένεια για πολλά χρόνια. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή, αλλά, όπου κι αν είναι, ελπίζω ότι αυτές οι θυσίες που έκανε να άξιζαν τον κόπο. Ποτέ δεν έχω δει το ποδόσφαιρο ως δουλειά, κάτι από το οποίο μπορώ να ζήσω. Πάντα σήμαινε κάτι περισσότερο για μένα. Το ποδόσφαιρο έχει αυτή την ικανότητα να ενώνει και να δημιουργεί κάτι περισσότερο από ένα θέαμα ως άθλημα. Ο σύλλογος στον οποίο ξεκίνησα, η Σάουθ Μέλμπουρν Ελλάς, δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος. Ήταν ένας κόμβος για τους Έλληνες μετανάστες να συγκεντρωθούν ένα Σαββατοκύριακο, να νιώσουν άνετα. Ο σύλλογος μας βοήθησε ως οικογένεια στην Αυστραλία και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα».
[Από παλαιότερη συνέντευξή του στο BBC]
Πελότα Λίμπρε
